Met Paddy naar de dierenarts

In het weekend van 9-10 maart merkte ik aan Paddy dat hij wat meer aan het piepen was al normaal. Normaal ja, want sinds vorig jaar weten we dat Paddy bronchitis heeft. Dat houdt in dat hij soms moeite heeft met ademhalen. Het is dus ook zo dat hij wat vaker piept dan een andere kat. Het was zo dat Paddy af en toe in z'n slaap deed piepen. Ik hoorde hem dan zwaar ademen. Dit was niet elke dag maar soms Dit is normaal voor hem.

Dat ene weekend was het beide dagen best wel lang achter elkaar door. Zo lang dat het mij opviel dat hij veel piept. Ik ben toen zijn ademhaling gaan controleren en merkte dat hij steeds boven de 35 ademhalingen per minuut uitkwam. Dit is voor een kat te hoog en voor Paddy helemaal. Hij zat namelijk nooit boven de 25 (met uitzondering van als hij gerend had natuurlijk). 

Die maandag toch besloten om naar de dierenarts te gaan. Bleek dat hij het inderdaad wat benauwd had maar de dierenarts wilde geen Prednison spuit geven omdat Paddy ook nog eens last heeft van HCM. Prednison en HCM gaan namelijk niet samen en zo'n spuit zou zo'n 6 weken duren en dat durfde ze niet aan. Maar toch heb ik Prednison tabletten meegekregen. Deze werken dan voor 24 uur dus moet beter zijn voor zijn hart. 

Die woensdag merkte ik al heel erg dat Paddy anders was al normaal. Ik vertrouwde het niet helemaal maar de volgende dag was er niets aan de hand. Tot dat ik rustig op de bank ging zitten om een film te kijken en hij ook op de bank ging liggen. Paddy lag languit en het was duidelijk dat hij moeite had met ademhalen. Ik heb toen gelijk de dierenarts gebeld en kon binnen 30 minuten terecht. 

Eenmaal daar is hij gelijk aan de zuurstof gelegd want hij had het overduidelijk benauwd. De dierenarts heeft hem nagekeken en ook gelijk een foto laten maken. Toen was het duidelijk dat zo'n longen vol met vocht zaten. Hierdoor had hij het benauwd. Maar ja, hoe los je dat op? 

Inderdaad, de Prednison spuit! Deze dierenarts durfde het dus wel te geven maar een mindere dosering. Ook had hij plastabletten gekregen en hartslag verlager. Plastabletten om dus het vocht er uit te halen en de hartslag verlager voor de HCM zodat dat minder aangetast werd. Helaas valt daar verder niet aan te doen. 

Ook kreeg ik te horen dat als de tabletten niet aanslaan ik moet overnadenken om Paddy in te laten slapen omdat we niet willen dat hij leid. Ja, inderdaad. Dat was en klap die ik even nodig had om te verwerken. 

Gelukkig kan ik zeggen dat Paddy weer opgeknapt is! De eerste dag ging hij zich al een stuk beter voelen (en hij kwam weer kroelen dan weet ik altijd dat hij zich beter voelt). Ondertussen gaat het heel goed met hem. Van de week zat hij zelfs met een muisje te spelen! Ja, dat komt niet heel vaak voor. Hij is meer van de hengels dus dat was wel weer erg leuk om te zien.

Impact

Natuurlijk heeft dit wel een hele impact op mij gehad. Vooral toen de dierenarts zei dat ik er over na moet denken om hem in te laten slapen. Paddy is pas 8! Daar wil ik nog helemaal niet over na denken! Maar ik weet, omdat Paddy ook een pechkat is, dat de kans er elke dag is. Ik wil hem totaal niet laten lijden maar ik weet niet of ik het emotioneel aan kan. 

Als hij veel pijn heb dan laat ik hem natuurlijk in slapen want dat krijg ik niet over mijn hart om hem te zien lijden. Ook weet ik dat hij door zijn HCM elk moment dood kan gaan maar dan heb ik liever dat hij er zelf voor kiest (net als Jamie) dan dat ik dat voor hem moet doen.  Gelukkig gaat het momenteel weer heel goed met hem en hoef ik daar nu niet over na te denken. Heel simpel, elke dag is er 1 extra met hem en daar ben ik ontzettend blij mee!