Rust zacht lieve vader + Sinterklaas

Eigenlijk weten we het al jaren maar sinds oktober weten we het zeker: Mijn vader is ernstig ziek. Hoewel wij dachten dat hij naar het ziekenhuis ging voor een longemboli was dat niet zo. Helaas, longkanker met uitzaaiingen door zijn hele lichaam. Hij heeft een week in het ziekenhuis gelegen en toen wisten we helaas nog steeds niets. Longkanker, leuk, maar wat nu? Kunnen we nog iets doen? Of is dit het?

Deze vragen hebben de hele week door onze hoofden gespeeld want wij wisten niets maar de dokters ook niet. Tja, ze moesten even een uitslag afwachten. Uiteindelijk hebben we dus te horen gekregen dat ze wel wat kunnen doen maar niet veel. Ze konden een biopt doen van z'n lever en dan zou uit die uitslag komen hoe veel ze nog voor hem kunnen betekenen maar dit zou enkele maanden, misschien jaren worden. Dus ook niet veel.

Mijn vader heeft gelijk besloten om niets meer te laten doen en lekker naar huis gaan. Is goed, geen probleem. Hij heeft misschien maar enkele maanden te leven maar we wilde hem niet laten lijden als hij niet wil.

Ander halve week nadat hij is opgenomen is hij thuis gekomen. Elke dag ging het steeds slechter en slechter tot uiteindelijk hij niet meer wilde. Hij heeft met de huisarts over euthanasie gehad maar, helaas, hij was nog te goed.

Afgelopen maandag wordt ik door mijn zus gebeld: kan je naar huis komen? Hij krijgt vanavond een spuitje. Wait, what?! Dat is wel erg snel gegaan. Eenmaal bij mijn ouders aangekomen blijk zijn hele linkervoet aan het afsterven te zijn. Dit was dus ook de reden waarom hij haast niet meer kon lopen. Dit werd namelijke elke dag slechter en slechter.

Deze middag hebben wij afscheid van hem genomen en die avond heeft hij een spuitje gekregen zodat hij lekker in slaap viel. Ik ben niet gebleven, maar ben naar huis gegaan. 's Ochtends vroeg weer terug naar mijn ouders. Papa sliep nog steeds, was dus gewoon lekker aan het snurken. Gewoon doen hoor jonge!

Mijn moeder ging even naar de winkel, boodschappen halen. Het snurkte stopte. Ik dacht oh jeej, zal toch niet terwijl ik alleen zit? Ja hoor, af en toe naar adem happen. Me moeder kwam weer thuis. Ik vertelde nog aan haar wat hij aan het doen was. Nog 2-3 keer happen en toen was het stil. Me moeder en ik keken elkaar aan. We wisten wel zeker dat dit het was.

Ja, mijn vader is helaas overleden. Nog geen 12 uur nadat hij het slaapspuitje heeft gehad is hij rustig heen gegaan. Papa, rust in vrede!

Ondanks alle ellende hebben we 5 december toch nog eventjes Sinterklaas gevierd voor mijn nichtje. Het was erg gezellig maar ik miste me vader toch wel. Maar we komen er wel door heen; het is beter voor hem. Dat is waar ik aan denk.

Copyright foto: Pixabay