Sherry wordt geopereerd

Maandag, ik fiets naar huis en een 'feeling of dread' valt over mij. Ik kan het niet anders verwoorden. Vandaag heb ik Sherry achtergelaten bij de dierenarts voor een operatie. Na weken last te hebben gehad van elke week krolsheid heb ik eindelijk de knoop doorgehakt dat ze gestereliseerd wordt...

Er zijn er vast die nu vragen waarom ik het niet eerder had gedaan. Nou dat zou ik je uitleggen. Vorig jaar had ik besloten om een nieuwe kat te nemen maar met deze kat wilde ik dan ook een nestje beginnen. Gewoon omdat ik een keer een nestje wilde. Ik heb Sherry uitgekozen en omdat ik een nestje wilde heb ik besloten haar (nog) niet te sterelizeren. Het eerste half jaar ging het goed. Ze was natuulijk nog maar een kitten en niet krols. De eerste keer dat ze krols werd viel het allemaal wel mee. De tweede keer ook. Beetje veel aandacht vragen en beetje mauwen. Nou daar kan ik wel tegen hoor. Vooral omdat het maar eens per maand/twee maanden was.

Ongeveer 6 weken geleden begon het. Om de week was ze wel een keer krols. Haar geschreeuw werd ook steeds harder en ik kon haar dit niet maar aan doen. Ook begon ik al te twijfelen om een nestje te nemen. Sherry is een kruizing en als ik ooit een nestje neem dan zou ik graag een raszuiver nestje willen. Wat dat zou de enige reden moeten zijn om een nestje te willen: om het ras voort te zetten. En niet omdat ik het een keer wil. 

Dus vorige week was ze krols en heb ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor maandag 11 september 2017. Ik kan het niet helpen, ik ben harstikke bang dat haar iets overkomt terwijl ze daar is. Rationeel weet ik dat er vrij weinig kan gebeuren maar het blijft een operatie en die is nooit 100% riskvrij. 

Rond half 1 mocht ik bellen hoe het met haar ging. En natuurlijk gelijk gedaan. Alleen de woorden "het is goed verlopen" was een pak van mijn hart. Mijn meissie is okay, alleen moet ze nu nog thuis komen. Een uur later mocht ik haar ophalen. Nou wat informatie gekregen te hebben en te horen gekregen dat ze een week lang de trappen niet op mag! (Wat ik erg zielig vind wat ze ligt graag boven maar goed als het moet moet het). Heb ik haar mee naar huis genomen. 

Eenmaal thuis kwam ik erachter dat ze nog niet goed wakker was maar het eerste wat ze deed was op de bak gaan. Daar was ik wel blij om, ook al ging het wat onhandig. Ze was nog erg verdooft en de bak is best hoog. Normaal gesproken heeft ze daar geen last van maar als je geen controle heb over je spieren dan gaat het niet zo makkelijk dus ik heb gelijk een kittenbak geplaatst zodat ze lekker daar op kan gaan. Hoewel ze al lang geen kitten meer is en niet meer in de bak past is dit toch een goede oplossing voor haar. Ze hoeft niet meer op de hele hoge. 

Samen hebben wij op de bank gelegen, Sherry onder de dekens en ik op het randje van de bank. Ik heb een film gekeken terwijl zij sliep. Die nacht, omdat ik nog bang was, heb ik beneden geslapen zodat ik haar makkelijk in de gaten kon houden. 

Nu, dinsdag is alles weer goed met haar. Ze heeft nog wel pijn maar is nu goed wakker en springt al weer lekker. Ik ga haar deze hele week goed in de gaten houden en niet de hele dag met de mannen. Maar ik heb weer het idee dat het wel goed komt met haar.